කලුවර අහස පියබා යයි ඈතටම
ගොම්මන් අදුර මැද ඇයි න0ගෝ තනිව
අම්මා එනවා මට පේනව ලග ලගම
ගෙට යන් න0ගියෝ අපි දැන් හනිකටම
තාත්තා එනවා ඇති බැරි බර දරාගෙන
ඩහදිය හෙලනවා මසුරන් ලැබ ගන්න
අපි පොඩි වැඩී පියෙකුගෙ බර අර ගන්න
දිරි ගන් නන්ගියේ දුක් විද සැනසෙන්න
උගනිමු හැමදේම හරි හැටි සිත්ට ගෙන
තැවුනු හිතට නොම ගිනි දැල් අර ගන්න
වෙහෙසෙමු ලොකු වෙලා මේ ලොව ජය ගන්න
දිනයක් ඒවි අපි දෙන්නට රජ වෙන්න
මේක කවියක් විදියට හරි සින්දුවක් විදියට හරි කියවන්න. නැතුව චේදයක් විදියට් හරි රචනාවක් හරි කතාවක් හරි විදියට කියවන්න යන්න එපා . එහෙම කරන්නත් පුලුවන් . ඒත් එපා . එතකොට තේරුම තේරෙන්නෙම නෑ. මොකද මම හිතනවා මේක තේරුම්ගන්න පුලුවන් කියලා. මේක මම 7 වසරෙදි ලියපු කවියක්
0 comments:
Post a Comment